Δήλωση του Γιάννη Δαλέζιου, Αναπληρωτή Καθηγητή Φυσιολογίας στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Κρήτης, για την έκτακτη χρηματική ενίσχυση των ΑΕΙ:
«Ζεστό» χρήμα στα ΑΕΙ (και της Κρήτης);
Πρόσφατα δημοσιεύματα αναπαράγουν τις ανακοινώσεις του Υπουργείου Παιδείας για έκτακτη χρηματική ενίσχυση των ΑΕΙ. Τα χρήματα προορίζονται για να καλύψουν λειτουργικές ανάγκες (582.400 και 433.600 ευρώ για το Παν. Κρήτης και το ΕΛΜΕΠΑ, αντίστοιχα). Ταυτόχρονα, γίνεται λόγος και για άλλα μέτρα στήριξης των ΑΕΙ.
Η πραγματικότητα απέχει πολύ από το θριαμβικό κλίμα των δηλώσεων του Υπουργείου καθώς τα χρήματα που δίνονται είναι ελάχιστα, τόσο για να καλύψουν τη (χρόνια) μείωση της κρατικής χρηματοδότησης (που προβλέπεται και στον προϋπολογισμό του 2021) όσο και τα έκτακτα έξοδα που προήλθαν από την πανδημία (κόστος τηλεκπαίδευσης και αυξημένων μέτρων υγιεινής στους χώρους τους).
Οι πολυδιαφημιζόμενες νέες θέσεις διδασκόντων (550 μελών ΔΕΠ και 284 συμβασιούχων για όλη την Ελλάδα!), δεν καλύπτουν παρά ένα μικρό ποσοστό των αποχωρήσεων των τελευταίων 5 ετών και δε δημιουργούν εκείνη την αναλογία διδασκόντων ― ερευνητών προς φοιτητές, που να διασφαλίζει μια υψηλού επιπέδου πανεπιστημιακή εκπαίδευση και έρευνα.
Παράλληλα με τα ψίχουλα της κυβερνητικής «ενίσχυσης», προχωρούν με ταχείς ρυθμούς οι διαδικασίες σύμπραξης δημοσίου και ιδιωτικού τομέα (ΣΔΙΤ), που ξεκίνησαν επί ΣΥΡΙΖΑ και παραδίδουν τη στέγαση των φοιτητών σε ιδιώτες με όλα τα δυσμενή επακόλουθα που θα έχει αυτό για τους φοιτητές που προέρχονται από εργατικές οικογένειες.
Την ίδια ώρα που ουσιαστικά μειώνει τη χρηματοδότηση, η κυβέρνηση συνεχίζει να συκοφαντεί τα ΑΕΙ ως «εστίες ανομίας» και φορτικά τα πιέζει να δεχτούν μια αστυνομική δύναμη κόστους 30 εκατομμυρίων ευρώ. Η ανάπτυξη των επιστημών, της έρευνας και της διδασκαλίας δεν έχουν ανάγκη από νέα σώματα καταστολής. Τα ΑΕΙ χρειάζονται νέες θέσεις διδακτικού ― ερευνητικού προσωπικού καθώς και το απαραίτητο μόνιμο διοικητικό και τεχνικό προσωπικό. Χρειάζονται ανθρώπινες συνθήκες διδασκαλίας, εκσυγχρονισμό της υλικοτεχνικής υποδομής, στήριξη της λαϊκής οικογένειας για να σπουδάσει τα παιδιά της και ποιοτική φοιτητική μέριμνα.»